Trudno będzie zrobić błąd, jeżeli kłopotliwy „cudzysłów” odmienimy jak „rów” – „w rowie”/„w cudzysłowie” (a nie „w rowiu”/”w cudzysłowiu”).

Przedrostki typu: „super-”, „pseudo-”, „eks-”, „ultra-”, „mini-” piszemy łącznie z wyrazami pospolitymi. W zapisie występuje łącznik, gdy „super" łączy się z nazwami własnymi, np.: „super-Europejczyk”, „ super-Polak”.

„Nie” z rzeczownikami piszemy łącznie.

Według językoznawców błędne „w każdym bądź razie” wzięło się ze skrzyżowania dwóch konstrukcji: „w każdym razie” i „bądź co bądź”.

Kolejność nazwisko – imię można usankcjonować jedynie na oficjalnych listach alfabetycznych.

Poprawna jest jedynie forma „w dwa tysiące piętnastym roku”. Tylko 2000 r. możemy nazywać rokiem dwutysięcznym.

Wyraz „średnio” z przymiotnikami i imiesłowami piszemy oddzielnie (np. średnio twardy, średnio inteligentny). Wyraz ten pisany jest łącznie jedynie w stałych słowach-zrostach, np. średniowieczny, średnioziarnisty. Ponieważ zasada ta nie do końca jest oczywista, warto korzystać ze słownika.

Jeśli mówimy o cechach i właściwościach kogoś lub czegoś, używamy zaimka „jaki”. Jeżeli natomiast mamy na myśli jakąś konkretną jednostkę – osobę, rzecz, zjawisko – powinniśmy zastosować zaimek „który”.